از گروه همنوازان خاموش ؛
شکوه ناتمام شنیدنی شد
ال مور: گروه موسیقی همنوازان خاموش در تازه ترین فعالیت موسیقایی خود بتازگی آلبوم شکوه ناتمام را به خوانندگی پارسا حسندخت در دسترس مخاطبان قرار داد.
به گزارش ال مور به نقل از مهر، آلبوم «شِکوه ناتمام» با هنرمندی گروه «همنوازان خاموش» و خوانندگی پارسا حسندخت در ژانر موسیقی ایرانی طی روزهای گذشته منتشر گردید.
«مقدمه بیات ترک» با موسیقی هامان منصوری، «آواز بیات ترک» با همراهی سنتور با شعری از سعدی، تصنیف «شکوه ناتمام» با موسیقی از آرمین جوانبخت با شعری از رهی معیری، آواز «شکسته و نهفت» با همراهی سه تار و شعری از مولانا، «ضربی نهفت و آواز» با موسیقی محمد مظهری با شعری از مولانا، آواز «نهفت و فرود به بیات ترک» با شعری از مولانا، تصنیف «مونس جان» با موسیقی آرش سعیدیان و شعری از حافظ، آواز «شهابی» با همراهی کمانچه و شعری از هوشنگ ابتهاج، تصنیف «ساربان» با موسیقی هامان منصوری و شعری از خواجوی کرمانی قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده اند.
پارسا حسندخت آواز، آرمین جوانبخت نوازنده سنتور، آرش سعیدیان نوازنده عود، هامان منصوری نوازنده تار و سه تار، محمد مظهری نوازنده کمانچه، نبیل یوسف شریداوی نوازنده دف، جعفر قاضی عسگر نوازنده تمبک و توحید وحید نوازنده کمانچه گروه اجرائی آلبوم را می سازند.
در توضیح این اثر موسیقایی آمده است:
بی شک انجام کار گروهی در موسیقی دستگاهی ایران به فراخور تبادل داشته ها و احساساتی که از هم نشینی موسیقی دانان و اهالی شعر و ادب و هنر به دست می آید. زمینه هایی را فراهم می آورد تا هرچه بیشتر و شاخص تر در حوزه های فردی و گروهی، خلق اثر شود. هنر پدیده ای است پویا و اینگونه نسل ها زبان عصر خویش را هویت می بخشند؛ اما این پویایی به مفهوم گسستن از گذشته نیست، بلکه ذات هنر است که میل به آفرینش اثری نو را به وجود می آورد. از دیگر سو تاثیر پذیری ما از هنر نیز با زیبایی شناسی گذشته دور و یا نزدیک مرتبط می باشد و موضوع خلق اثری نو به منزله عدم ارتباط با گذشته نیست، بلمکه ثبت و ضبط دارای چارچوب و هدفمند در ذهن هنرمند از آثار گذشتگان می تواند در یافتن مسیرهای نو نقش آفرین باشد.
گروه «همنوازان خاموش» از این پشتوانه برخوردارست. منظور از برخورداری، استفاده در ایجاد بازنمایی و تقلید آثار گذشتگان نیست، بلکه بازتاب ذوق کارگروهی است که زمینه های آهنگسازی، تنظیم و سیاق نوازندگی را با داشته های ذهنی در هم می آمیزد.
در حیطه گروه نوازی جملات پیچیده و نوع اتصال مترهای غیرهمسان به یکدیگر با اجرائی سلیس ارائه شده است. این امر جز با تمرین و آشنایی نوازندگان به نوع تکنیک های هر ساز، که تبعا متفاوت می باشد، منسجم شده تا کاملاً با انس و الفت به گوش رسد. در ضمن پویایی شناسی گروه و نوا ساز از کل قطعه سبب شده بخش هایی که مقرر است بصورت بده و بستان و یا پرسش و جواب و توالی عبارت های قرینه و ناقرینه و سکوت های آنی گروه وو حتی تزیین شود، از استواری قطعه نکاهد و برعکس نقاط قوت شکل گیرد.
جنبه برجسته آهنگسازی همنوازان خاموش گنجاندن «تحریرِسازی» است. می توان چنین تصور کرد که بخش سازی، بیتی (ملودی ای) را می نوازد و بعد تحریری سازی را می گنجاند. قریحه گروه در آهنگسازی و تنظیم اینگونه است که ما عبارتی تحریری را با تنوعی در هم نوازی می شنویم. این تنوع گاه با افزودن یا کاستن میزان صداها و یا ورود خروج سازها، حتی در بخش کوبه ای که صلابت بخش است، شکل می گیرد. این محاسبات حسی، محصول همان اتصال با موسیقی دستگاهی است که از مدام شنیدن و حظ بیش از پیش از موسیقی برمی آید و حساسیت هایی از جنس شناسایی زیبایی هایی که در هر دوران جلوه ای دیگر دارد، مدام هنرمند را از لذت هنرس خبردار می کند و که مبادا بی حس و حال شود.
بخش هویت که در ابتدا ذکر شد در حوزه آواز نیز صدق می کند. همان گونه که پویایی و ظهور کاراکترها در هنر به مدلول گسستن از گذشته نیست. تعلق ما با آثار گذشتگان نیز از دریچه تکرار و بازخوانی، پویایی محسوب نمی گردد، بلکه ثمر خلوت هنرمند با داشته ها و الگوهای زیبای سنت دو چندان خواهد شد. پارسا حسندخت نیز ضمن انعکاس این اثر پذیری با اهمیت دادن به دریافت طنین مشخص و درک جایگاه صوتی صدای خویش در محدوده های بالا و پایین آواز می خواند.
پس از سه آلبوم پیشین گروه «همنوازان خاموش» با عناوین «بادبان شکسته»، «نوروز صبا» و «سحر خوانی»، آلبوم «شکوه ناتمام» با آواز پارسا حسندخت آماده انتشار شد. از آلبوم های دیگر پارسا حسندخت عناوینی چون «هجران» و «خاموش نزدیک» است.
پدید آوری در موسیقی ایرانی رویکرد های مختلفی را تجربه کرده است. قسمتی از این رویکردها، بی آنکه کم و کاستی ها و سرزنشی داشته باشد، آن ارتباط که از شنیده های موثر نشات می گیرد را ملاک قرار داده است و نگاهی دیگر، مساله ای را طرح کرده که باید در پی چاره بود؛ عقب مانده ایم و با واگرایی از جریان حاضر باید اهدافی را پیش بگیریم. بهره های ابزاری را چون هارمونی و چندصدایی شدن در تنظیم و در آهنگسازی، تبحر ارائه چند مد و ریتم و بازنمایی موسیقی قدما و تلفیق با فرهنگ های همسایه و دورتر و موسیقی نواحی با پاپ سنتی مد نظر قرار گرفته و در بخش هایی نیز ابداع ساز مطرح گردیده است.
به نظر می رسد تمام این امور باید طی می شد و یا وجود داشته باشد تا آنچه نگرانش بودیم جریان یا دست کم موجی به پا کند و فرو نشسته و تجربه ای نیک برای ادامه مسیر نواسازان باشد. «همنوازان خاموش» با آنکه بستر فرهنگی در حوزه موسیقی دستگاهی ایران نابسامان است. تبلوری از اجرای گروهی را آغاز نموده است. می دانیم ارتباط تنگاتنگی بین پدیدآوری و فراغت برشمرده اند، چونکه با شروع فراغت، تمدن توان و پرورش می یابد.
آلبوم «شِکوه ناتمام» با مجوز ۴۷۰۵-۱۳۹۸ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شماره ثبت ۳۷۱۵۵ کتابخانه ملی ایران با قیمت بلیت ۸۰ هزار تومان در قالب لوح فشرده و ۴۸ هزار تومان در قالب فایل صوتی در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب