در گزارش ال مور مطرح شد؛
ملاحظاتی در رابطه با از سرگیری اجرای کنسرت ها و فراخوان وزیر ارشاد
ال مور: به گزارش ال مور، یکی از پژوهشگران و منتقدان حوزه موسیقی در رابطه با دعوت اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهالی موسیقی برای از سرگیری فعالیت ها، به طرح نکاتی پرداخت.
علیرضا امینی پژوهشگر و منتقد موسیقی که طی سالهای اخیر پژوهشها و آلبوم های مختلفی را در حوزه موسیقی اصیل ایرانی منتشر نموده است در گفتگو با خبرنگار مهر، در رابطه با دعوت اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهالی موسیقی برای از سرگیری فعالیتهای هنری خود اظهار داشت: جریان های هنری بخصوص در شاخه موسیقی، برای پا گرفتن در جامعه، نیازمند پیش نیازهایی هستند که اگر به تاریخ برگردیم، شاهد نمونه هایی از آن خواهیم بود. در تمام تحولات اجتماعی و گاهی سیاسی، هنرمندان به شکلی واکنش خویش را با گسترش یا محدود کردن فعالیتهای خود نشان می دهند و گروهی از هنرمندان هم هستند که با ساختن اثر نسبت به سایر جریان ها واکنش نشان می دهند.
وی ضمن اشاره به سابقه کنش گری اهالی موسیقی در تحولات اجتماعی اضافه کرد: اگر بیاییم به نیم قرن گذشته یعنی از سال ۱۳۵۰ تا ۱۴۰۰ بپردازیم، می بینیم که همزمان با جریان انقلاب اسلامی هنرمندان برای هم صدا شدن با مردم آثاری را ساختند که دربرگیرنده تولیدات بسیار پرمخاطبی هم بود. آثاری که عمده آنها را میتوان در قالب فعالیتهای گروه موسیقی «چاووش» جستجو کرد. آنها در دوره خودشان به شکلی روایتگر مطالبه یک جریان اجتماعی بودند.
امینی افزود: در دوره بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بلافاصله جنگ تحمیلی اتفاق می افتد. این دوران هم تاثیراتی دارد و دقیقا بعد از این دوره است که متوجه دگرگونی های تازه در این حوزه هستیم. تقریبا در هر «نیم دهه» رفرم هایی که در موسیقی کشورمان رخ می دهد که مهم ترین آنها در حوزه قوانین و مصوباتی است که هریک تأثیر بسیار زیادی روی رونق و عدم رونق فعالیتهای موسیقایی گذاشت. تاثیراتی که مهم ترین آنها در قسمت اعمال سلیقه ها بود. در حوادث اخیر هم ما شاهد واکنش هایی از جانب هنرمندان بودیم.
این نوازنده و پژوهشگر موسیقی در بخشی دیگری از صحبت های خود با اشاره به اینکه برای از سرگیری فعالیتهای هنری و برگزاری کنسرت ها، نیازمند رعایت برخی پیش زمینه ها هستیم، بیان نمود: این نکته را بپذیریم که هنرمندان موسیقی از وقتی درگیر برخی اعمال سلیقه ها، سخت گیری در صدور مجوزها و خطوط قرمز شدند، به مرور تبدیل به هنرمندانی افسرده شدند که آماده اعتراض بودند. موضوعی که ما در این ایام هم دیدیم و معلوم شد یکسری از هنرمندان آماده اعتراض هستند.
وی اضافه کرد: حالا ما بیاییم از تمام این تعاریف بگذریم و به این برسیم که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار از سرگیری کنسرت هاست. ما بعنوان هنرمندان فعال این حوزه چه پیشنهادهایی را می توانیم در شرایط حساس کنونی عرضه بدهیم؟ ما که نمی توانیم در سطح کلان بگوییم تا فلان اتفاقات در سطح دولت نیفتد، ما کاری نمی نماییم. این یک نگاه است ولی به اعتقاد من این نگاه به موسیقی اصیل ایرانی صدمه جدی وارد می نماید. ما باید به سمتی حرکت نماییم که جریان اصلی و تخصصی موسیقی ایرانی را باید در همین شرایط و به بهانه فرصت درخواست وزیر برای از سرگیری فعالیت ها احیا نماییم.
این نوازنده اضافه کرد: به عبارتی همه موسیقیدان های عزیزی که سال ها از موسیقی پاپ ضربه خوردند، هم اکنون بهترین وقت است که موسیقی اصیل ایرانی را به جای خود بازگردانند تا بعنوان یک همدم اجتماعی برای عموم مردم، فعالیت کند. این مورد نیازمند حمایت است و اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، از جریان های فرهنگی هنری خواستار بازگشت به عرصه هستند، در درجه اول باید اجازه بدهند این هنرمند موسیقی اصیل ایرانی، حرف ها و مواضع انتقادی خویش را در فضایی عاری از توهین و سیاه نمایی روی صحنه بزنند. این مورد اصلاً ایرادی ندارد. پس نخستین مولفه اینست که شرایط آزادتری برای عرضه محتوای موسیقایی بر مبنای قوانین موجود مهیا شود.
امینی اظهار نمود: نکته دیگر اینست که هم اکنون هنرمند این نگرانی را هم دارند که هم قطارهای خودشان به آنها بابت حضور بر روی صحنه ها توهین کنند. پس باید این فضا هم از بین برود. حالا وقت آن رسیده که آقای وزیر نه مانند دیدار قبلی که صرفا با حضور خوانندگان پاپ صورت گرفت، بلکه در چارچوب یک دعوت رسمی با هنرمندان اصیل موسیقی ایرانی دیداری داشته باشند و بخشی از فضای فرهنگی هنری کشور را به آنها اختصاص دهند، تا آنها هم بتوانند حرف خویش را بزنند.
این پژوهشگر با ارزیابی منفی نسبت به کنسرت هایی که طی ماه های اخیر با حمایت بعضی از نهادها و مجموعه های دولتی برگزار شده است، توضیح داد: به نظرم هم اکنون باید مدیریت بحران در عرصه فرهنگ و هنر، بودجه خوبی را به این مورد اختصاص دهد که موسیقی اصیل ایرانی به میدان بیاید و سکان اصلی موسیقی کشورمان را به دست بگیرد. ما باید شاهد تولد چاووش های جدیدی در عرصه موسیقی باشیم که بیایند و رسالت فرهنگی خویش را انجام بدهند و مورد حمایت هم قرار گیرند. اگر دولت نگاه فرهنگی داشته باشد، هنرمندان هم دیگر نگران نیستند که با دولت فرهنگی همکاری کنند و برخی آنها را متهم کنند. در این خصوص نکته «تامین» و «حمایت» هم از بحث سوبسید و یارانه گذشته است. یعنی در اینجا تأمین صد درصدی است که مورد توجه قرار می گیرد. یعنی یک هنرمند نباید دیگر نگران فروش صندلی سالنی باشد که در آن کنسرت برگزار می نماید. او نباید نگران باشد که دستمزد نوازنده را می تواند پرداخت کند یا نه. هنرمند باید در این ساختار بتواند بدون دغدغه مالی کار خویش را انجام دهد.
امینی افزود: حالا وقت برنامه ریزی و سیاست گذاری درست توسط «دولت فرهنگی» است. دیگر وقت آن است تا از اجرای رپرتوار موسیقی کلاسیک ایرانی به معنی و مفهوم مطلق کلمه حمایت شود. یعنی اگر فلان هنرمند بیاید و این آمادگی را داشته باشد که بخواهد آثار علینقی وزیری، درویش خان، روح الله خالقی و دیگر هنرمندان را اجرا کند، دولت باید حمایت صددرصدی خویش را از این فرایند انجام دهد. اتفاقاً خلاءهای فرهنگی که طی این چندماه صورت گرفته می تواند بهترین فرصت برای احیای باردیگر موسیقی ایرانی با حمایت صددرصدی دولت باشد.
وی در ادامه صحبت های خود اظهار نمود: مقطع فعلی زمانی است که دولت فرهنگی می تواند با حمایت اقتصادی مناسب از موسیقی اصیل ایرانی، این گونه موسیقایی مهم و جریان ساز را تبدیل به «صنعت» کند. وقتی چنین فرآیندی اتفاق بیفتد آن وقت حتی مجموعه هایی چون وزارت صنعت، معدن و تجارت می تواند از این جریان فرهنگی حمایت کند.
امینی خاطرنشان کرد: ما نباید اجازه دهیم موسیقی اصیل ایرانی نابود شود. به واقع نگران هستم که پس از اینکه جریانات و التهابات اخیر تمام شود، ما چه چیزی از موسیقی ایرانی خواهیم داشت؟ زمانی که در این جریانات برخی آثار فاقد ارزش موسیقایی، بعنوان یک اثر شاخص و ماندگار معرفی می گردند، این یعنی زنگ خطر، این یعنی این که آن نوع موسیقی می تواند از موسیقی اصیل ایرانی بیشتر مورد توجه قرار گیرد. شرایطی که اساسا باعث فراموشی و از دست دادن اصالت ها می شود و این دولت فرهنگی است که باید متوجه این تحول شود.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب