یك هفته با فضای مجازی موسیقی-۱۴؛
آقای نوازنده به آرزویش رسید
ال مور: وعده راغب به طرفدارانش برای برگزاری یک کنسرت متفاوت، دل نوشته های پارسا خائف پس از شنیدن یک آهنگ و تحقق آرزوی سهراب پور ناظری قسمتی از نوشته های هنرمندان در فضای مجازی را می سازند.
خبرگزاری مهر -گروه هنر-علیرضا سعیدی؛ پروسه تولید و ارائه آثار و محصولات موسیقایی و حاشیه های ریز و درشت دنیای موسیقی طی سالهای اخیر تبدیل به «فرصت» و «چالش» مهم و جالب توجهی شد که خیلی از دست اندرکاران و فعالان عرصه موسیقی را بر آن داشت تا فارغ از رسانه های رسمی به ارائه و انعکاس فعالیتهای موسیقایی خود در زمینه های متنوع «فضای مجازی» بپردازند و در این راه بسیار مهم و مؤثر بر افکار عمومی جامعه، حضور شایان توجهی داشته باشند. حضوری که بعضاً برای آنها دربرگیرنده اتفاقات مبارک و ارزشمندی در راستای معرفی خود و محصولات موسیقایی شان شد و در بعضی موارد هم موجب دردسرهای زیادی شد که می تواند در ابعاد مختلف اجتماعی و فرهنگی اش مورد بررسی و واکاوی بیشتری قرار گیرد.
شرایطی دارای اهمیت که حالا نمی توان به آسانی از آن چه در این بستر رسانه ای روی می دهد، بی تفاوت گذشت. چارچوبی دارای چالش و پر از فراز و نشیب های عجیب و غریب که تبدیل به اقیانوس پهناور و بی انتهایی شده که هر چه قدر در آن حضور داشته باشیم، بیشتر متوجه ابعاد پیچیده آن می شویم. شرایطی که در دنیای موسیقی پروسه بسیار پررنگی دارد و حدودا تمامی فعالان موسیقی را برآن داشته تا در این راه پر پیچ وخم اما جذاب برای مخاطب، به معرفی و به اصطلاح بیگانه «پرزنت» محصولات و دیدگاه های خود بپردازند. شرایطی که شاید بیان خیلی از آنها در قالب رسمی خبرگزاری ها و رسانه های رسمی کشور جایگاهی نداشته باشد اما دربرگیرنده ابعادی است که می تواند برای طرفداران و دوستداران موسیقی مشتمل بر رویدادهای مکتوب و تصویر جالب توجهی باشد.
اتفاقاً ظهور و بروز چنین شرایطی است که هم سبب رشد و تولید اخبار و نوشتارها و تصویرهای به اصطلاح «زرد» و «غیرقابل انتشار در رسانه های رسمی» شده و هم ایجاد کننده فضای رقابتی بین رسانه های رسمی و رسانه های فعال در فضای مجازی شده است که این مسایل نیز دربرگیرنده ملاحظات فراوانی است. ملاحظاتی که رجوع به آنها می تواند ویترین حواشی و اظهارنظرهایی باشد که رجوع به آنها با در نظر گرفتن ملاحظات و باید و نبایدهایش امری اجتناب ناپذیر است.
«یک هفته با فضای مجازی موسیقی» عنوان سلسله گزارش های هفتگی سرویس هنر خبرگزاری مهر برای مرور متن و حاشیه منتخب رویدادهای موسیقایی از پنجره فضای مجازی است که روزهای پایانی هر هفته با استفاده از مطالب انتشار یافته هنرمندان و فعالان عرصه موسیقی کشورمان در زمینه های مختلف فضای مجازی پیش روی مخاطبان قرار می گیرد.
مصطفی راغب؛ در کنسرت جدید منتظر آهنگ های جدید باشید
مصطفی راغب همچون خوانندگانی که طی ماه های گذشته فعالیتهای مختلفی در حوزه خوانندگی داشته مدتی پیش بود که تک آهنگ «رگ خواب» را به عنوان نخستین قطعه موسیقایی سال ۱۴۰۳ خود منتشر نمود.
این خواننده که در طول این مدت هم بصورت انفرادی و هم با حمید هیراد مجموعه کنسرتهای موفقی را پیش روی مخاطب قرار داده، در تازه ترین پست فضای مجازی خود از برگزاری نخستین کنسرتش در سال جدید آگاهی داد و نوشت:
«با افتخار در خدمت شما نازنینان خواهم بود. تهران - سالن برج میلاد تهران. با اجرای آهنگ های جدید و آهنگ هایی که با تک تک آنها خاطره سازی کردید.»
پارسا خائف؛ این موسیقی زمزمه هر روزم شده است
پارسا خائف از هنرمندان نسل جدید موسیقی ایرانی که سالهای گذشته در مسابقات استعدادیابی «عصر جدید» تبدیل به یکی از پدیده های این مجموعه تلویزیونی شد و بعد از آن فعالیتهای مختلفی در حوزه موسیقی انجام داد، در تازه ترین پست فضای مجازی خود که این دفعه دیگر از آن چهره نوجوان خبری نیست و شکل و شمایل جدیدی از پارسا را به مخاطب معرفی کرده است، مبادرت به انتشار یک قطعه موسیقایی زنده به آهنگسازی انوشیروان روحانی کرد.
وی درباره ی این پست نوشت:
مدتی است تصنیف «مینای دل»، ساخته استاد انوشیروان روحانی را که با اجرای استاد همایون شجریان هست بسیار و بسیار گوش می کنم. شعر و ملودی این قطعه آن قدر من را تحت تاثیر قرار داده که تبدیل به زمزمه هر روزم شده است؛ وطبق عادت بامداد امروز با این صدای خواب آلود و زمزمه باردیگر این قطعه زیبا تصمیم گرفتم که ویدیوی آنرا به اشتراک بگذارم.
کم و کمبودها را به بزرگواری خودتان ببخشید.
سهراب پورناظری؛ نواختن در کوه بیستون آرزوی من بود
سهراب پورناظری آهنگساز و نوازنده شناخته شده موسیقی ایرانی هم که طی ماه های اخیر در تلاش است تا با تولید چند قطعه موسیقایی تصویری در اماکن طبیعی و تاریخی تجربه های متفاوتی را از سربگذراند، ضمن انتشار نماهنگ «هزار باده ناخورده ۴» توضیحاتی را ارائه داد.
در متن نوشته شده از طرف پورناظری آمده است:
«من زاده کرمانشاهم. شهر عشاق، شهر شیرین، شهر خسرو، شهر فرهاد و بیستون. بیستون برای ایرانیان شناسنامه و برای ما کرمانشاهیان جایگاه زاده شدن عشق است. سرآغاز داستان عاشقی من براین کوه در روزگار کودکی است. هربار که در دامنش آرام گرفتم، صدای پای انسان خداهای ایرانشهر در گوشم پیچید، صدای پای شاهانِ نگاهبان ایران و صدای پای لشگریان هخامنشی، اشکانی و ساسانی.
گرامیان، نواختن در دل این کوه آرزوی دیرینه من بود که این فرصت، نوروز یک هزار و چهارصد و سه رخصت داد و این نغمه های بداهه، بازتاب نجوای روح بیستون به ترجمان تنبور، ساز هزاران ساله مردمان این دیار در جان من است. بیستون خود یک باده از آن هزار باده ناخورده این سرزمین اهورایی است. این اثر برگ سبزی است پیشکش به پیشگاه بیستون، کرمانشاه، ایران و شما صاحبان این سرزمین یگانه.»
مصباح قمصری؛ خندیدن به رویاها و کابوس ها
مصباح قمصری همچون نوازندگان و آهنگسازان موسیقی ایرانی است که طی چند ساله اخیر همچون برادرش علی قمصری تلاش نموده تا فضای متفاوتی را درحال و هوای موسیقی ایرانی تجربه کند.
این نوازنده و آهنگساز که طی ماه های گذشته کلیپ ها و موسیقی های متفاوتی را با همراهی تعدادی دیگر از نوازندگان کشورمان پیش روی مخاطبان قرار داده، در تازه ترین پست خود همراه با پاشا هنجنی نوازنده نی قطعه دو نوازی را منتشر نموده است.
وی در توضیح این پست نوشته است: چند سالی را در این دنیا طی می نماییم و سپس بیدار می شویم. به رویاها و کابوس هایمان خواهیم خندید. به غم و شادی هایمان … قطعه لالایی طرح ملودی پاشا هنجنی عزیزم است که برای مادر عزیز و مرحومش ساخته است.
میدیا فرج نژاد؛ ادامه سفرهای موسیقایی پروژه «تار و تاریخ»
پروژه «تار و تاریخ» میدیا فرج نژاد حدود ۲ سال است که کار خودرا با تمرکز بر ساخت قطعاتی برای بناهای تاریخی ایران و انتشار این آثار در فضای مجازی آغاز نموده است.
میدیا فرج نژاد در تازه ترین پست خود به بهانه انتشار تازه ترین نماهنگ این پروژه با نام «خیال منی» در قلعه کرشاهی نوشته است: این سرزمین پراست از بناهای عجیب و بدون مانند، با قصه های بسیار که شاید هیچ گاه فرصت دیدن این بناها را نداشته باشیم یا از وجودشان باخبر نشویم.
برای «تار و تاریخ» معرفی اینگونه بناها همیشه یکی از اهداف بوده هرچند اگر مسیرهای دسترسی سخت و ناهموار باشند. از آران و بیدگل که به سمت کویر خارج بشوید بعد ازحدود ۲ ساعت و نیم رانندگی آفرود آن هم در صورتیکه راهنما و بلد راه داشته باشید، به قلعه یا دژ کرشاهی خواهید رسید که به زعم من یکی از شگفت انگیزترین بناهای تاریخی ماست.
بنایی که پیشینگی شالوده اصلی اش به قبل از اسلام باز می گردد. دژی مستحکم با خندقی عمیق و پنج متری که دور تا دور آن کنده شده پایگاهی بوده است برای مبارزه با مغول. این دژ بارها مورد بازسازی و استفاده حاکمان، راهزنان و حتی شورشیان قرار گرفته است و آخرین آن بر می گردد به نایب حسین کاشی که در کاشان از او به عنوان رابین هودهم نام برده می شود. مردی که البته زندگی پرحاشیه ای داشت.
آنچه مسلم است قلعه کرشاهی به توپ بسته شد و هیچگاه باردیگر بازسازی نشد. محلی ها می گویند طی چند سال قبل ۲ برج اصلی آن ریخته است.
منبع: almor.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب