دلخوشی های پیرترین پاكبان كربلا
به گزارش ال مور آقا عین الله ۶۹ ساله پیرترین خادم امام حسین است كه از تهران به كربلا آمده تا خیابان های اطراف حرم را جارو بكشد و به قول خودش ˮ عشق كندˮ...
به گزارش ال مور به نقل از ایسنا، چند نفری در حین مراسم صبحگاه خدام الحسین او را با دست نشانم می دهند و یكی از مسؤلان آنجا می گوید از بهترین نیروهای ماست.
اهل ملایر و ساكن پاكدشت است كه از منطقه ۱۵ تهران برای خدمت در روزهای اربعین به كربلا اعزام شده و سال های آخر خدمتش را می گذراند.
سرحال و شاداب است، با لبخند حرف می زند، در حین صحبت جارویش را محكم چسبیده و رها نمی كند، مهربانی و سادگی در صورتش موج می زند. مدام برایم آرزوی سلامتی و حاجت روایی می كند و در میان دعاهایش با نگاهی دوخته شده به زمین شفای پسر بیمارش را می خواهد.
از پسرش كه حرف می زند غم عالم به چشمانش می ریزد، سریع خودش را جمع می كند، بحث را به سمت دیگری می برد و می گوید دو بار مشرف شده و اگر سال های دیگر هم امام حسین بطلبد با عشق خواهد آمد.
از خستگی این حجم بالای كار در این خیابان های پر از جمعیت سوال می كنم كه می گوید كار اینجا اصلا برایش سخت نیست.
آقا عین الله روایت سفرش به كربلا را اینگونه تعریف می كند: «آرزوم بود بیام كربلا زیرپای زائرین امام حسین را جارو كنم. دفعه اول كه به كربلا آمدم یك سال پس از صدام بود. ۷۰۰ نفری بودیم. اون موقع همه جا خاكی بود و امكانات نبود؛ اما الان خوب شده و به بركت امام حسین همه چیز هست. عشق می كنم اینجا از بامداد تا غروب كار كنم. تا نصف شب هم كار كنم سیر نمی شم.»
او ادامه می دهد: «من دو تا خوشی توی زندگیم داشتم؛ یكی دوران سربازی بود و یكی كربلا. بقیه عمرم فقط زحمت كشیدم. اینجا خیلی خوشحالم، اصلا غمی ندارم.»
به گزارش ال مور به نقل از ایسنا، آنطور كه روح الله بیداد - نماینده معاونت خدمات شهری شهرداری تهران در كربلا می گوید امسال حدود هزار نفر از خدام الحسین با عناوین مختلف در این شهر مشغول خدمات رسانی هستند كه ۸۵۰ نفر از این افراد مسئولیت نظافت و رفت و روب را برعهده دارند و ۶۰ نفر هم بعنوان آتش نشان در این كاروان حضور دارند. مقرر است پاكبان ها تا دو روز پس از اربعین در كربلا بمانند و در نظافت شهر و خدمت رسانی های پایانی كمك كنند.
اینجا در موكب و محل اسكان پاكبان ها یا خادمین شهرداری تهران، از جوان ۱۵ ساله گرفته تا پیرمرد ۶۹ ساله حضور دارند؛ ساعت ۶ بامداد به صف می شوند؛ روضه ای گوش می دهند، جاروهایشان را می بندند، نوحه زیبایی را دسته جمعی می خوانند و روانه خیابان های كربلا در اطراف حرمین شریفین می شوند.
به چهره هایشان دقت می كنم، نشانی از خستگی، خواب آلودگی، اكراه و اجبار برای كار كردن نمی بینم. از هركدام می پرسم برای چه به كربلا آمدید؟ یك جمله واحد می شنوم: " به عشق آقا ابا عبدالله، آمدیم به خادمی حسین (ع) ".
موقع خداحافظی، به پاكبان ۶۵ ساله ای با محاسن سفید و چهره ای آفتاب سوخته برمی خورم؛ در حال خودش است؛ با لهجه شیرین آذری جمله ای می گوید، اشك از چشمانش سرازیر می شود، با چفیه ای كه دور گردنش است، صورتش را پاك می كند، دیگر نمی تواند حرف بزند و می رود. نگاهم پشت سرش می ماند و به حالش غبطه می خورم. می رود و می گوید: «تصمیم گرفتیم بیاییم خدمت نماییم، هیچ انتظاری نداشتیم، هیچ مشكلی ندارم، اگر قبول كند، می خواهم خدمت كنم، اگر بتونن تبدیل وضعیتم كنن، میخوام تا آخر عمر اینجا بمونم...»
گزارش از فاطمه اسماعیلی - خبرنگار اعزامی ایسنا به كربلای معلی
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب