نشانه های تصمیم به خودكشی
به گزارش ال مور یك روانشناس كه اعتقاد دارد ساختار تربیتی و رشد هیجانی تأثیر مهمی در نگرش فرد به خودكشی دارد اظهار نمود: عدم توانایی مدیریت هیجان ها، احساسات در لحظه، وجود صفات كمال طلبی و غرور كاذب باعث می شود فرد خویش را در پرتگاه پوچی و بیچارگی ببیند و تنها راه نجات خویش را در نابودی خویش و خودكشی تصور كند.
سامان آسیابانی در گفت وگو با ایسنا، در روز جهانی پیش گیری از خودکشی، تعریفی از خود کشی ارائه داد و اظهار داشت: خودکشی اقدامی آگاهانه در آزار رساندن به خود است که سبب مرگ و نابودی فرد توسط خودش می شود.
وی با اعلان اینکه ساختار تربیتی و رشد هیجانی تاثیر مهمی در نگرش فرد به خودکشی دارد، اظهار نمود: این ساختار ناشی از تجربه یک بحران، نحوه تفسیر و معنا دهی و همین طور پاسخ به آن توسط والدین، همسالان، نزدیکان و در نگاه کلان "جامعه"، نسبت به واقعه ناگوار است که در دوران کودکی فرد نظاره گر رفتار این افراد بوده است.
این روانشناس افزود: این نوع از یادگیری اجتماعی بر جنبه های شخصیتی و عاطفی و همین طور تصمیم گیری و رفتار افراد نسبت به آن موضوع سمت و سویی خاص و منحصر به فرد داده است.
آسیابانی معتقد می باشد، در بین نوجوانان علل روانشناختی چون شکست در عشق، کنکور و در بین بزرگسالان اختلافات خانوادگی، مهاجرت، بیکاری، ورشکستگی و در میان سالمندان افراد گرفتار سوگ عزیزان، مبتلایان به بیماری های مزمن، در معرض خودکشی هستند. همین طور در بین بیماران روانپزشکی مبتلایان به اختلال افسردگی، اختلال دو قطبی، افراد گرفتار اعتیاد به الکل و مواد مخدر بیشترین جامعه درگیر با خودکشی را در میان جامعه بیماران روانپزشکی شامل می شود.
این روانشناس اظهار داشت: معمولا نرخ خودکشی با افزایش سن افزایش می یابد. بطور کلی سه دوره سنی با خطر بالای خودکشی همراه است؛ دوره اول اواخر نوجوانی و اوایل جوانی ( ۱۵-۲۴ سالگی) دوره دوم میانسالی و دوره سوم سالمندی ( ۶۵ به بالا) است.
بگفته وی، خطر خودکشی در مردان بیشتر از زنان است. زنان بیشتر از مردان احتمال دارد مبادرت به خودکشی کنند ولی مرگ و میر ناشی از خودکشی در مردان ۴ برابر بیشتر از زنان است و این تفاوت ناشی از آن است که مردان از روش هایی برای خودکشی استفاده می نمایند که شانس نجات در آن خیلی کم است و یا وجود ندارد.
این روانشناس درباره علت شانس کمتر نجات در مردان اظهار داشت: بدلیل خشن بودن نوع خودکشی انتخابی توسط مردان، شانس نجات آنها کاهش پیدا می کند اما زنان بیشتر با خوردن قرص و... نسبت به خودکشی خود اقدام می کنند که همین شانس زنده ماندنشان را بیشتر می کند.
وی به خودسوزی بعنوان نوع دیگر خودکشی اشاره نمود و اظهار داشت: خودسوزی بیشتر به دلیلهای اقتصادی انجام می شود و در اصل نوعی فریاد اجتماعی در مقابل مشکلات شغلی، اقتصادی و اجتماعی است که فرد در مقابل آن درمانده شده است و در واقع پیامی برای جامعه ای است که فرد را نادیده گرفته است.
آسیابانی درباره علایم فردی که به خودکشی فکر می کند اظهار نمود: در اغلب موارد نشانه هایی که مشخص می کند فرد قصد به خودکشی دارند صحبت از نا امیدی، صحبت از فرار و رهایی، صحبت از خودکشی و یا مرگ در میان دوستان و آشنایان، افزایش مصرف دخانیات، مشروبات الکلی و مواد مخدر و... همچون علائم احتمالی گرایش فرد به خودکشی بشمار می رود.
این روانشناس به اطرفیان شخصی که راجع به خودکشی حرف می زند سفارش کرد که به صحبت های فرد با همدلی گوش دهند و به مشکلاتی که فرد با نومیدی به آنها اشاره می کند نگاهی حمایت کننده داشته باشند.
او همینطور هشدار داد: نزدیکان فردی که درباره ارتکاب به خودکشی حرف می زند باید موقعیت مکان حاضر را جدی بگیرند، فرضا اگر در حین رانندگی در اتوبان هستند نسبت به توقف خودرو و پارک در محلی امن و ادمه صحبت ها اقدام کنند؛ در مورد نقشه خودکشی فرد سوال کنند و در صورت ضرورت موضوع را با روانپزشک یا روانشناس و یا اورژانس اجتماعی در بین بگذارند و تا زمان رسیدن کمک در کنار فرد بمانند.
بگفته این روانشناس، اقدامات بالینی و روانشناختی توسط روانشناسان بالینی یا سایر افراد مرتبط شامل هفت مرحله است که در این مراحل درمانگر نسبت به ارزیابی افکار، برنامه و قصد خودکشی مراجع و بررسی تاریخچه مشکلات روانی او ارتباطی همدلانه با مراجع برقرار می کند و با طرح امنیت روشن می کند که اگر مراجع افکار یا تمایل به خودکشی را تجربه نمود باید چه کارهایی را انجام دهد و با چه کسی یا کجا تماس بگیرد.
وی درباره طرح امنیت توضیح داد: بعضی از افراد و سازمان هایی که می توانند در طرح امنیت گنجانده شوند شامل روانشناس، پزشک یا روانپزشک خانواده، سرویس اورژانس اجتماعی ۲۴ ساعته یا شماره تماس ۱۲۳ و دوستان و والدین هستند.
آسیابانی به خانواده ها هشدار داد: بیشتر خانواده ها می دانند که بعضی از جوانان مبادرت به خودکشی می کنند اما تصور نمی کنند که این حادثه ممکنست برای فرزندان آنها و یا در همسایگی آنها رخ دهد بدین جهت باید خانواده ها به علایم هشدار دهنده افسردگی و خودکشی و نحوه کمک رسانی به افراد دارای افکار خودکشی آگاه و با آموزش مهارت های اجتماعی ـ عاطفی لازم و همین طور کوشش برای تبدیل محیط خانواده به محیطی امن و دلسوز و نسبت به ارتقای بهزیستی و سلامت فرزندان اقدام نمایند.
وی ادامه داد: تحقیقات حاکی از این است، اغلب افرادی که افکار خودکشی دارند پیش تر با همسالان خود گفتگو می کنند تا بزرگسالان؛ در عین حال تنها ۲۵ درصد از این معتمدین همسال موضوع خودکشی را با یک فرد بزرگسال در بین می گذارند بدین سبب با آموزش برنامه پیش گیری از خطر خودکشی و همین طور ارائه واحد درسی در مدارس و دانشگاه ها با مشارکت معلمان و اساتید دانشگاه ها می توان احتمال مبادرت به خودکشی را کم کرد.
او در آخر پیشنهاد داد: در دانشگاه ها و خوابگاه ها و مرکز آموزشی سربازان و حتی ادارات با غربالگری و پایش افراد در معرض خطر و تشکیل پرونده و پیگیری افراد در معرض خطر می توان نسبت پیش گیری از وقوع چنین حوادثی اقدام نمود.
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب