سمعك ۳۰ میلیونی و مستمری ۱۰۰ هزار تومانی؛
صدای سكوت ناشنوایان البرز شنیده نمی گردد
به گزارش ال مور البرز دور از شلوغی و هیاهوی شهر، گوشه ای از یك ساختمان نیمه كاره، ناشنوایان البرزی در سكوتی مطلق مشغول كار هستند. مردان و خانمهایی كه با وجود معلولیت، مسیر زندگی عادی را گم نكرده اند و برای حضور فعال در جامعه تلاش می كنند.
اگرچه زندگی آنها پر از چالش و معضلات مختلف است، اما پرامید و سرزنده مشغول گذران زندگی هستند. قالی بافی، گلیم بافی و چرم دوزی اصلی ترین کارهایی هستند که توسط انجمن ناشنوایان استان البرز و با حمایت خیرین، برای ناشنوایان و کم شنوایان فراهم گشته است. به مناسبت روز جهانی ناشنوایان به انجمن ناشنوایان استان البرز رفتیم و با برخی از اعضاء این مجموعه گفتگو کردیم.
بانوی کم شنوای البرزی، از دغدغه های ناشنوایان می گوید
به گزارش ال مور به نقل از ایسنا، یکی از بانوان کم شنوای البرزی که در محل انجمن ناشنوایان استان البرز به شغل گلیم بافی مشغول می باشد، درباره دغدغه هایی که یک فرد کم شنوا یا ناشنوا در جامعه دارد می گوید: ناشنوایان قشر صدمه پذیری هستند و در معرض خطرات مختلفی قرار دارند. بیشتر جامعه حقوق این اقلیت زبانی را نمی دانند و شرایط را برای من و امثال من سخت می کنند. ما تلاش می نماییم حضور در جامعه تداوم داشته باشد و این معلولیت مانع از زندگی عادی ما نشود اما در این راه نیاز است که مردم و سازمان های حامی، پشتیبان ما باشند و در این راه به ما کمک کنند.
الهه عبدلله خواه ادامه می دهد: مهم ترین مساله برای ما داشتن امنیت شغلی است. پیدا کردن کار برای افراد کم شنوا و ناشنوا بسیار دشوار است. با این که این معلولیت در روند خیلی از مشاغل هیچ خللی ایجاد نمی کند، اما بسیار کم پیش می آید که کارفرمایان از میان جامعه ناشنوایان نیرو بگیرند. هزینه های جاری ما باتوجه به تورم موجود در جامعه زیاد است و ما برای تأمین هزینه با مشکل مواجه هستیم. قیمت سمعک بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان متغییر است و باتری سمعک هم که به صورت مرتب باید تعویض شود چیزی نزدیک به ۳ تا ۴ میلیون قیمت دارد.
سطح توقع معلولین پایین است اما همان هم برآورده نمی شود!
این بانوی کم شنوای البرز می گوید: ماهانه مبلغ ۱۰۰ هزارتومان مستمری از اداره بهزیستی دریافت می نماییم که کفاف هیچ کدام از هزینه های جاری را نمی دهد و این تنها کمکی است که به ما می شود. بیمه معلولین داشتیم که از ۹۳ به بعد آن هم قطع شده. پیشتر وقتی معلولین ازدواج می کردند، به آنها مسکن مهر تعلق می گرفت اما الان فقط مبلغ ۴ میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت می شود که برای پول پیش خانه هم کافی نیست چه برسد به خرید!. برادر من هم ناشنوای مطلق است و تأمین چنین هزینه هایی برای خانواده ای مثل ما که چند معلول در آنها حضور دارد بسیار مشکل است.
عبدالله خوانی با گلایه از دستگاه های دولتی مرتبط می گوید: طبق قانون باید ۳ درصد از استخدامی های دولت از جامعه معلولین باشد اما این اتفاق در البرز و بین ناشنوایان رخ نمی دهد و تعداد کمی موفق به پیدا کردن کار خوب شده اند و مابقی به مشاغل کاذب مشغول اند. سطح توقع ما معلولین همیشه پایین است اما متاسفانه همان هم برآورده نمی گردد. در صورتیکه از ما حمایت کنند، می توانیم تحت پوشش بیمه قالی بافی باشیم اما امروز هیچ بیمه ای نداریم و در واقع تضمینی برای آینده ما وجود ندارد.
جامعه، فرهنگ کافی برای مواجه با معلولین را ندارد
فردین اسدی، یکی دیگر از ناشنوایان موفق البرزی است که به کار طراحی گرافیکی مشغول می باشد. او درباره چالش های حضور ناشنوایان در جامعه می گوید: دنیای ما بی صداست و مردم باید این را درک کنند. شوخی کردن با این مورد به هیچ وجه برای ما جالب نیست. بعضی از رفتارها در آینده ناشنوایان و به صورت کلی معلولین تأثیر می گذارد و آنها را ناامید می کند. من دوستان ناشنوای زیادی دارم که بعضی از آنها انزوا و خانه نشینی را به حضور در جامعه ترجیح می دهند، فقط به این علت که توان کافی برای مواجه شدن با مردم و برخی رفتارها را ندارند. این مشکلات برای خانم های ناشنوا بیشتر ملموس است و امکان دارد خطراتی آنها را تهدید کند.
این کارشناس گرافیک و تولید انیمیشن ادامه می دهد: مردم باید متوجه باشند که نشنیدن سبب نمی گردد که فرد ضریب هوشی کمتری داشته باشد و نسبت به سایرین، کمتر متوجه مسائل باشد. اتفاقا جامعه ناشنوایان مطالعه گسترده تری دارند و باآنکه نمی توانند به صورت کامل داشته های خویش را بروز دهند اما در کسب مهارت و علم، هیچ مانعی پیش روی آنها نیست. نقطه عطف زندگی معلولین لحظه ای است که موجودیت خویش را با وجود نقص بدنی خویش، بپذیرند و اجازه ندهند که معلولیت زندگی آنها را مختل کند.
کارآفرینی در گرو خدمت به ناشنوایان
خانم راحله رحیمی، کارآفرینی البرزی است که توام قوای خویش را برای پشتیبانی از معلولین خصوصا ناشنوایان به کار گرفته و با ایجاد کارگاه هایی مختص آنها، به زندگی هایشان سر و سامان بخشیده است. رحیمی درباره اینکه چرا از جامعه ناشنوایان در کارگاه های خود استفاده می نماید، به ایسنا می گوید: طی یک تصادف مدتی حواس بینایی و شنوایی خویش را از دست دادم و مدتی کوتاه حال این قشر را تجربه کردم. پس از بهبودی تصمیم گرفتم بستری را برای کار کردن ناشنوایان ایجاد کنم و به لطف خدا به دنبال این تصمیم تا کنون موفق به راه اندازی ۴ مجموعه کارگاهی برای ناشنوایان و کم شنوایان شده ام.
این کارآفرین و خیّر البرزی ادامه می دهد: ما در این مجموعه ها با کمک خیرین دوره های آموزشی قالی بافی، گلیم بافی، چرم دوزی، کامپیوتر و برنامه نویسی، خیاطی و طراحی، کمک های اولیه و کلاس های تقویتی و مهارتی مخصوص ناشنوایان را برگزار می نماییم و بعد از آخر آموزش به آنها مدرک بین المللی سازمان فنی و حرفه ای اعطا می نماییم که بتوانند وارد بازار کار شوند. البته بیشتر هنرجویان بعد از آخر دوره ها در همین مجموعه مشغول به کار می شوند. حتی بعضی از اعضا تمایل دارند که به خاطر بعضی از مشکلات، شب را هم در انجمن بمانند اما متاسفانه به خاطر کمبود بودجه، هنوز موفق به راه اندازی خوابگاه برای آنها نشده ایم.
خارجی ها بیشتر هوای معلولین ایرانی را دارند
رحیمی با اشاره به اهمیت تأمین شغل برای معلولین می گوید: تمرکز بچه های ناشنوا روی کار بسیار زیاد است بنا بر این در حوزه قالی بافی پیشرفت بسیاری کردیم. ما از کشورهای آلمان، قطر و ترکیه سفارش کار داشته ایم و موفق شدیم محصولات تولیدی توسط بچه های انجمن ناشنوایان را به خارج از کشور صادر نماییم. گاها از بازار داخلی هم سفارشاتی می گیریم اما اغلب قیمت های پیشنهادی کمتر از میزانی هستند که بتوانیم با آن حقوق و مزایای پرسنل معلولمان را تأمین نماییم. چه ایرادی دارد اگر ادارات و سازمان های استان، محصولات تولیدی مجموعه ما مثل تابلو فرش های نفیس را بعنوان جوایز جشنواره ها و هدایایی که در مناسبت ها اهدا می شود تهیه کنند. با این کار علاوه بر ارج نهادن به هنر صنایع دستی و سنتی ایرانی، به معیشت و رفاه معلولین استان هم کمک بسیاری می شود.
وی همینطور می افزاید: هم اکنون ۱۲۸ نفر در چهار شعبه کارگاه های ما مشغول به کار هستند. ظرفیت کارگاه های ما بیشتر از این است اما هزینه بالای تأمین لوازم و مواد اولیه، مانع از گسترش کار و جذب بیشتر ناشنوایان شده است. من بعنوان متولی و کارآفرین حوزه معلولین، از همه خیرین و سازمان های مرتبط استان دعوت می کنم که با حضور در انجمن ناشنوایان البرز، از نزدیک با شرایط آشنا گردند و ما را در این راه خداپسند یاری کنند. مجموعه ما توانایی ایجاد شغل حداقل ۲۰۰ نفر دیگر از معلولین را داراست به شرطی که شرایط اولیه برای حضور آنها مهیا شود.
جامعه ۲۲ هزار نفری ناشنوایان و کم شنوایان البرز
هادی پورشمسیان، رئیس انجمن ناشنوایان البرز می گوید: از جامعه ۲۲ هزار نفری ناشنوایان و کم شنوایان استان البرز، ۳۵۰ نفر در انجمن عضو شده اند. ما در انجمن تلاش می نماییم تا با برگزاری دوره های آموزشی و کلاس های اختصاصی، شرایط لازم برای حضور ناشنوایان در جامعه و بازار کار را فراهیم نماییم و در این راه نیازمند مشارکت های مردمی و خیرین استان هستیم. تأمین نیازهای معلولین هزینه زیادی دارد و اقدامات بسیاری باید صورت بگیرد تا موفق شویم آنها را برای یک زندگی عادی آماده نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب