در گزارش ال مور مطرح شد؛
عمر پوستر به سر رسیده است
به گزارش ال مور، مازیار تهرانی هنرمند طراح گرافیک اعتقاد دارد اگر پوستر اعتبارش را بعنوان یک اثر خلاقه از دست می دهد، به این علت است که تقاضایی برای آن وجود ندارد و طراح نتواسته این تقاضا را ایجاد نماید.
مازیار تهرانی هنرمند طراح گرافیک که نمایشگاه گزیده ای از پوسترهای تئاتر او تا ۲۸ شهریور ماه در گالری بهار خانه هنرمندان ایران درحال برگزاری است، در توضیح آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه به خبرنگار مهر اظهار داشت: حدود ۲۰ سال است که برای رویدادهای فرهنگی و هنر از تئاتر و سینما گرفته تا موسیقی طراحی پوستر می کنم. این نخستین نمایشگاهم از گزیده پوسترهایی است که در حوزه تئاتر طراحی نموده ام.
وی در رابطه با فرایند طراحی پوستر برای یک تئاتر بیان نمود: طبیعتاً فرایند این طراحی مشخص است؛ ابتدا نمایشنامه را می خوانیم و چند نوبت سر تمرین گروه حاضر می شویم. پس از آن با کارگردان نمایش هم گپ و گفتی داریم و سپس آغاز به طراحی می نماییم. طبیعتاً پوستر باید در خدمت نمایشی باشد که برای آن مقرر است، طراحی شود. امکان دارد درون یک پوستر ما به ازای مستقیمی از اصل نمایش وجود نداشته باشد اما کلیت آن باید به اثر دلالت داشته باشد و نمی تواند اثری کاملاً جدا از نمایش باشد. در مجموع مقرر است این پوستر، تئاتر را تبلیغ کند.
تهرانی در توضیح بیشتر در رابطه با زمان طراحی آثار موجود در این نمایشگاه بیان نمود: در اینجا پوستری داریم که در ارتباط با سال ۹۲ است و پوستری دیگری هست که در سال ۱۴۰۰ طراحی شده، در مجموع بیشتر این آثار در ارتباط با ۱۵ سال گذشته است.
این هنرمند در بخش دیگر از صحبت هایش اظهار نمود: حقیقت اینست که من در این حوزه تصمیم نگرفتم. روزی خواهرزاده ام سهراب حسینی و دوست عزیزم ابراهیم حسینی که عکاس تئاتر است با هم صحبت می کردند که حرفشان به من و کارهایم رسید. با هم گفتند که من گوشه گیر شده ام و حوصله هم ندارم! با هم تصمیم می گیرند که نمایشگاهی برای آثار من برگزار کنند. در محل کارم نشسته بودم که آمدند و گفتند برائت وقت گرفته ایم که تا ۱۸ شهریور نمایشگاهی برگزار نماییم. اگر به خودم بود، اساساً انگیزه چنین کارهایی را نداشتم!
وی با اشاره به اینکه بالاخره پوستر یک تئاتر به وقت خودش طراحی و دیده هم شده است، اظهار داشت: این پوستر برای یک اتفاق طراحی می شود و آدم ها هم آنرا به وقتش می بینند. مواجهه اثر، همان زمان با مخاطبش اتفاق می افتد، اما نظر دوستان اینست که این مثل مواجهه یک شاعر با مجموعه آثارش است. انگار که شاعری پرونده ۱۰ سال شاعری اش را ناگهان ببندد. با همین منطق من هم مجاب شدم و از آنها هم تشکر کردم. این شد که این نمایشگاه برگزار گردید.
این طراح پوستر در رابطه با وضعیت این حوزه هم اظهار داشت: به نظرم عمر پوستر، نه فقط در ایران که در همه جای دنیا تمام شده است. دیگر اتفاقی نیست که برگزارکننده آن دغدغه طراحی یک پوستر خوب برایش داشته باشد. جلال تهرانی به بهترین شکل این شرایط را در متنی که برای این نمایشگاه نوشته، توضیح داده؛ حقیقت اینست که هیچ شغلی فی نفسه معتبر نیست و هر شغلی اعتبارش را از کسی که آنرا انجام می دهد می گیرد. این که در کشور ما هر کسی تا هنرمند می شود احساس می کند در طبقه خاصی سیر می کند، یک توهم است. هنر هم مانند بقالی، پزشکی، مهندسی و رفتگری یک شغل است. این که برخی هنرمندان خویش را تافته جدا بافته می دانند، تقصیر خودشان هم نیست، تقصیر جامعه است که این احساس را با توجه غیرمنطقی به آنها می دهند.
وی تاکید کرد: یک هنرمند اگر کارش را خیلی خوب انجام دهد، دقیقا در همان ساحتی قرار می گیرد که یک نجار با کار حرفه ای در آن ساحت قرار دارد، نه چیزی بیشتر از این. هر شغلی اعتبارش را از شاغلش می گیرد و فی نفسه صاحب هیچ اعتباری نیست. این همه شعر گفته شده است اما شاعر است که به یک شعر اعتبار می دهد.
این هنرمند طراح اظهار داشت: در کشوری مانند لهستان که اساساً صاحب مکتب است در حوزه طراحی پوستر، موزه ای وجود دارد که آثار را در آن نگهداری می کنند. همه آثارشان هم آثار خلاقه هستند. در آنجا پوسترها بعنوان یک اثر مجرد، پس از اتمام یک تئاتر یا باله، به حیات خود ادامه می دهند. در لهستان این اتفاق افتاده و از این نظر هم سرآمد است. طراحان زبردستی هم داشته اند و هنوز هم دارند. ما این شرایط را نداریم. ما بسیاری از اتفاقات را هضم نمی نماییم. مدام احساس می نماییم داریم از چیزی عقب می مانیم! من به شخصه این گونه نیستم و خیلی با حوصله کار می کنم. بالاخره یک روز هم می میریم. در این شرایط که همه عجله داریم و چیزها را هضم نمی نماییم، طراحی پوستر هم با همان صدمه هایی مواجه می باشد که سایر حوزه های دیگرمان مثل اقتصاد و فرهنگ و سیاستمان با آنها مواجهند. همه چیز به هم پیوسته است.
تهرانی در انتها خاطرنشان کرد: اگر پوستر دارد اعتبار خویش را بعنوان یک اثر خلاقه از دست می دهد، به این علت است که تقاضایی برای آن وجود ندارد؛ چرا تقاضا وجود ندارد؟ برای آنکه طراح این تقاضا را در مخاطب خود ایجاد نکرده، مخاطب مصرف کننده است و اگر خوراک خوب به او داده شود، آنرا می فهمد و به آن عادت می کند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب