تهران عصبانی این کنسرت را لازم داشت تجربه یک آرامش موسیقایی
به گزارش ال مور، پروژه جانِ بی قرار به طراحی و آهنگسازی مهیار علیزاده، خوانندگی مهران مدیری، اجرای سجاد افشاریان و مدیریت هنری رضا موسوی درحال و هوایی متفاوت تر از کنسرتهای اینروزها روی صحنه رفت.
به گزارش ال مور به نقل از مهر، «جانِ بی قرار» عنوان یکی از تازه ترین پروژه های نمایشی موسیقایی تهران در حوزه اجراهای زنده است که طی روزهای گذشته به طراحی و آهنگسازی مهیار علیزاده، خوانندگی مهران مدیری، اجرای سجاد افشاریان، مدیریت هنری رضا موسوی و تهیه کنندگی محمدحسین توتونچیان در مجموعه «رویال هال تهران» روی صحنه رفته است.
پروژه ای که از پس حضور ستاره های پرطرفدار موسیقی، تئاتر و سینما، منتخبی از بهترین نوازندگان کشورمان و همینطور تبلیغات گسترده ای که در سطح شهر داشت، بنظر می رسید در برگیرنده مخاطبان فراوانی باشد. تا جایی که گروه اجرایی را بر آن داشت نسبت به تمدید اجراهای آن اقدامات و برنامه ریزی هایی را با وجود گرانی قیمت بلیتش انجام دهند تا پایتخت نشینان در اینروزها شاهد یکی از متفاوت ترین اجراهای موسیقی طی ماه های گذشته باشند. مسیری که بدون شک دربرگیرنده نکات نقادانه مبتنی بر اصول و مبانی موسیقایی هم است اما هرچه بود توانست برای مخاطبان دوستدار موسیقی تجربه متفاوتی به حساب آید.
آنچه برای تازه ترین پروژه موسیقایی مهیار علیزاده در حوزه اجراهای زنده تدارک دیده شد، برگزاری کنسرتی نمایشی موسیقایی بود که به نظر می رسد اساس و بنای آن مبتنی بر پروژه مشترک چند سال قبل علیزاده و مهران مدیری برای ساخت یک آلبوم بود که هنوز انتشار رسمی نیافته و فقط یک قطعه از آن چندی قبل به نام «یار تویی» در یادبود زنده یاد عارف لرستانی بازیگر فقید منتشر گردید.
در ابتدای این کنسرت که طراحی و کارگردانی آن برعهده رضا موسوی از هنرمندان عرصه کارگردانی کنسرت ها بود، گروه اجرایی کوشش کرد متفاوت تر از سبک و سیاق کنسرتهای معمول، فضای کار را با یک دونوازی غیرمتعارف سازهای پیانو با هنرمندی بهنام ابوالقاسم و «دودوک» با هنرمندی رضا عسگرزاده آغاز کند. چارچوبی هدفمند که از همان اول نمایشگر اجرای متفاوتی بود که می تواند برمبنای نشانه هایی از هنر نمایش و اجرا، فضای جدیدی را تجربه کند.
پس از اجرای این قطعه بود که یاسمن کوزه گر نوازنده ویولنسل، کسری سبکتکین نوازنده گیتار بیس، کاوه کاتب نوازنده ساکسیفون، زکریا یوسفی نوازنده سازهای کوبه ای و پرکاشن، ساغر رجبی و مهگل صفدری هم خوانان با همراهی مهیار علیزاده روی صحنه آمدند و در جایگاه مخصوص اجرای خود نشستند.
مهران مدیری در این بخش از کنسرت بود که وارد صحنه اجرای برنامه شد و خطاب به تماشاگران اظهار داشت: این اجرا با دیگر کنسرت هایی که طی ماه های گذشته شاهد آن بودید فرق دارد و من تلاش می کنم زیاد حرف نزنم تا حال و هوای آرام بخش این کنسرت برایتان به هم نریزد. مسیری که امیدوارم آنرا دوست داشته باشید.
پس از اجرای یک قطعه بی کلام بود که آثار با کلام این کنسرت در چارچوب بخش های مجزا به نامهای «آمده ای»، «بی نشان»، «در دل و جان»، «یار مرا»، «من مست و تو دیوانه»، «ای عاشقان» از مولانا پیش روی مخاطبان قرار گرفت و در مقاطعی از اجرای این پروژه سجاد افشاریان به گروه اجرایی اضافه می شد و با خوانش متن های نمایشی که دربرگیرنده مفاهیمی اجتماعی از مشکلات و مصائب زندگی انسان معاصر در دنیای پیرامونی خود بود، فضا را بسمت و سوی یک پرفورمنس هدایت می کرد. شرایطی که به علت پیشینه افشاریان در اجرای مونولوگ های نمایشی توانست تا حد زیادی احساسات مخاطبان را هم برانگیزد.
رضا موسوی مدیر هنری پروژه هم که مخاطبان چنین کنسرت هایی با سبک و سیاق کارهای او در زمینه کارگردانی آشنا هستند، تلاش داشت با طراحی مبتنی بر تکنولوژی های مجهز سالن اسپیناس و مپینگ هایی که به شکل متفاوت روی صحنه پیاده سازی شده بود، اتمسفر فیزیکی صحنه را با محتوا به مخاطبان منتقل کند. وی کوشش کرد به نسبت تجربه های قبلی اش ارزش افزوده ای به آنها اضافه کند تا تماشاگران شاهد رویدادی متفاوت در حوزه صحنه و اجرا باشند.
مهیار علیزاده هم در این اجرا به شکلی کارها را طراحی نموده بود تا به نسبت آن چه در این عرصه بعد از پروژه هایی چون «حریق خزان»، «در شعله با تو رقصان»، «دخت پری وار»، «نبودی تو»، «بی من»، «افسانه چشم هایت»، «صبر کن»، «هفت الف»، «ایستگاه» تجربه اندوزی کرده بود کار متفاوتی را به مخاطبان خسته از شلوغی های زندگی شهرنشینی عرضه نماید. مسیری که به نظر می رسد مارکتینگ موسیقی ایران هم به آن احتیاج دارد و می تواند در چارچوب بسته های حمایتی که از جانب دولت و مجموعه هایی چون شهرداری ها عرضه می شود برای عموم مخاطبان کم بضاعت هم عرضه شود تا آنها هم در دریافت این تجربه ها سهیم باشند.
مهران مدیری هنرمندی که از دیر باز علاقه مندی خویش را به موسیقی بارها و بارها نشان داده و در این راه هم با هنرمندانی چون مرحوم بابک بیات، فردین خلعتبری و گروه موسیقی دارکوب همکاری داشته و در زمینه خوانندگی موسیقی تیتراژهای سریال های خودش هم حضور فعالی دارد هم در این کنسرت کوشش کرد با یک فاصله از آنچه در کنسرت قبلی خود با سامان احتشامی به مخاطبان عرضه کرده بود، فضای متفاوت تری از خوانندگی اش را به تماشاگران معرفی نماید. تماشاگرانی که خود می دانستند در طول اجرا تماشاچی یک کمدین محبوب نیستند، آنها مخاطب صدای هنرمندی هستند که باآنکه صدایش امتیازات یک خواننده شش دانگ را ندارد اما در این اجرا تلاش می کند در خدمت ارکستر باشد و قرار نیست روی صحنه خودنمایی ویژه ای از خود به نمایش بگذارد.
سجاد افشاریان نویسنده، کارگردان و بازیگری که طی سالهای گذشته به واسطه پروژه های مختلفی که در همکاری با هنرمندان مختلف انجام داده، توانسته طرفداران زیادی را برای خود دست و پا کند هم در این اجرا به سبک و سیاق مونولوگ های تئاتری اش همچون «بک تو بلک» قاعده ترفندهای مخاطب پسند بازی اش را به هم نزد و با متن نمایشی که آنرا نوشته بود، کوشش کرد تا حس و حال اجرا را متفاوت تر کند. مسیری که خوانش و بازی هایش گهگاهی به آنچه از مرحوم حسین پناهی در بازی و روایتهای موسیقایی اش می شناختیم شبیه می شد و لحظات آرام و پراحساسی را برای تماشاچی به ارمغان می آورد.
به هر حال پروژه موسیقایی نمایشی «جان بی قرار» در حالی روی صحنه رفت که به نظر می رسد موسیقی ایران بشدت نیازمند اجرای بیشتر چنین پروژه هایی است که می توانند در یک فرایند زمانی، تأثیرات اجتماعی مطلوبی را به عموم جامعه منتقل کنند. مسیری که اگر با چاشنی حمایت همراه شود، می تواند برای اقشار کم درآمد جامعه هم اجرا شود و در توسعه موسیقی جدی، کنار وجوه سرگرمی ساز موسیقی نقش مثبتی ایفا کند.
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران عزیز ال مور در مورد این پست
نظر شما در مورد این مطلب ال مور
نام:
ایمیل:
نظر شما:
سوال:
= ۶ بعلاوه ۳