نقش موسیقی در امیدآفرینی و وحدت بخشی چیست؟
ال مور: مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتشار متنی از قابلیتهای موسیقی برای ایجاد هم دلی، هم گرایی و اتحاد در رویدادها و بزنگاه های تاریخی مهم کشورمان نوشت.
به گزارش ال مور به نقل از روابط عمومی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بابک رضایی مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتشار متنی به عنوان «بخوان برای ایران» از قابلیتهای موسیقی برای ایجاد هم دلی، هم گرایی و اتحاد میان ایرانیان در رویدادها و بزنگاه های تاریخی مهمی کشورمان گفت.
در متن یادداشت مدیرکل دفتر موسیقی آمده است:
«سابقه نقش آفرینی بهنگام و وسیع موسیقی در تاریخ اجتماعی ایران، در سراسر تجربه زیستی این مردم و این سرزمین، همیشه به چشم آمده است و پررنگ ترین آنها، همین قطعه «ای ایران، ای مرز پر گهر» و نقش آفرینی اش در اوج ناامیدی آحاد مردم، از توان دفاعی نظامی خودی است در زیر سایه اشغال دولت های فاتح جنگ جهانی دوم، در همین تهران!
غرض حضور روشن و بسیار نافذ هنر موسیقی است، برآمده از تمامی تاریخ فرهنگی ایران و البته کمال یافته با مراسم رحمانی اسلام که در هزاره اخیر زیست اجتماعی ساکنان این میهن بوده است و می بینیم نقطه عطف این پیوند سازنده بین هویت ملی و باورهای دینی را در عشق ایرانیان به مرکز تجمیع درخشانی به نام «حسین (ع)» و حماسه بی نظیر او که تابلوی کاملی از تاریخ انسان، فشرده شده در یک روز، به نام عاشورا است و باز هم موسیقی که در تعزیه کربلای او، در قامت روایت گری زنده و جاری، نقش آفرینی می کند آن هم با نشانی از ارتباطات و تشابهات پیوند دهنده این چهره دینی- تاریخی با سیاوش، در پندار اساطیری - تاریخی ایرانیان.
و در ادامه همین سابقه سده اخیر و کارکرد «ایران، ای مرز پرگهر» است که در همین جنگ تحمیلی اخیر ۱۲ روزه نیز، موسیقی، داوطلبانه همچون آرش، به امیدآفرینی و وحدت بخشی، قد می افرازد و سیاوش وار از میانه آتش تجاوز و دروغ و دشمنی، باز هم سربلندانه می گذرد؛ بر اسبی رهوار که خواه عنوانش «ای ایران» و طنین آن در محضر بالاترین رکن سیاسی این کشور، در شب عاشورا باشد و خواه «علاج» و یا هر عنوان دیگری؛ که هرچه باشد رنگ های متنوع برآمده از یک منشور است: ایران پیوند یافته با داشته های تاریخی و ارزش های ملی اش و تنیده شده و قوام یافته در باورهای اعتقادی.
و ایران ما، در همین ها زنده بوده است و به زندگی ادامه داده است و خواهد داد. امروز، آن چه در ورای نکته های درست و بجایی همچون رعایت حقوق معنوی می تواند چراغ راه و نقطه عزیمتی استوار و تمام ناشدنی برای فردای روشن این فرهنگ و خاک باشد؛ همین توان هسته ای فرهنگ و هویت ایران و قابلیتهای اصل وجودی موسیقی است که با قدرت شگفت و نفوذی دلنشین، تنها با تعدادی نُت و کلمه و البته به اتکا ذخایر عمیق اجتماعی اش، کاری می کند کارستان.
و برمبنای توجه به همین هاست که امروز، در زمانه ای که واقعاً ما را وقت تنگ است و ایران مادر، بسیار فراتر از همیشه از ما می خواهد، روز قدر دانستن بالاتر از پیش داشته ها و اشتراکات است برای تبدیل شدن این نقش دهی های تازه موسیقی به گفتمان «زبان مشترک با مردم داشتن» و «با مردم همراه بودن» در تمام حوزه های هنری، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و...
و برآمدن نگرشی واقع بینانه، حکیمانه و عزتمندانه، که امید می رود از میانه نگاه های محدودگرایانه و تک صدایی، سر برآورد و به گشایشی همه گیر بیانجامد؛ در امتداد هم افزایی های پیش برنده و توجه به مؤلفه هایی که سال هاست بدخواهان اصرار بر نادیده شدنشان دارند.»
منبع: almor.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران عزیز ال مور در مورد این پست
نظر شما در مورد این مطلب ال مور
نام:
ایمیل:
نظر شما:
سوال:
= ۲ بعلاوه ۳