فلسفه فضای مجازی را به شكل جدی درك نكرده ایم
ال مور: دو هفته نامه گیلان در شماره 75 مطلبی در قسمت یادداشت با عنوان فلسفه فضای مجازی را به شكل جدی درك نكرده ایم به قلم معصومه نیك كار منتشر نموده است.
فضای مجازی عبارت است از فضایی كه در آن كلیه محتواها و روابط برای عرضه خدمات به انسان در قالب و ساختارهای متناسب با آن عرضه و یا برقرار می گردد. از خصوصیات اصلی فضای مجازی، جهانی بودن، گسترش و سهولت دسترسی به آن در هر نقطه از جهان است كه مخاطبان را جذب می كند.
فضای مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی است كه با وجود عمر خیلی كم، توانسته به خوبی در زندگی مردم جا باز كند. مردم بسیاری در سنین مختلف و از گروه های اجتماعی متفاوت در فضای مجازی كنار هم آمده اند و از فاصله های بسیار دور در دنیای واقعی، از این طریق با هم ارتباط برقرار می كنند.
امروزه روش های ارتباطی با دیگران با استفاده از اینترنت افزایش یافته است. پست الكترونیك، پیام های كوتاه، چت روم ها، وب پایگاه ها و بازی ها، روش هایی برای گسترش و حفظ روابط اجتماعی شده اند. روزانه میلیون ها نفر در سراسر دنیا از اینترنت استفاده می نمایند و یكی از كاربردهای اصلی اینترنت، برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران است.
شاید عیب اصلی ارتباط های اینترنتی آن است كه ارتباط در فضای مجازی، اساساً بر متن استوار است و بنابراین، از نشانه های بصری و شنیداری در تعامل های رو در رو بی بهره است.
فضای مجازی در حقیقت نوعی فرافضا و فضای ذهن است؛ فضایی است كه می تواند همه جا باشد، در عین حال هیچ جا نیست. فضایی كه با قرار دادن اطلاعاتی بی شمار به فرد، قدرتی بیشتر، ذهنیتی بازتر می دهد و در نتیجه امنیت روانی بیش تری برای او به ارمغان می آورد.
با این وجود همین قدرت و امنیت بیشتر می تواند گاه سبب آشفتگی و اضطراب بیشتر و همینطور امنیت ساختگی هم بشود. این فضای بی مرز و حدود كه همیشه و به آسانی در دسترس همگان است، به همان آسانی هم محو می شود؛ بدون اینكه نشانی از خود به جای بگذارد. حال این پرسش مطرح می گردد كه آیا به راستی می توان به این فضای نامتعادل آن قدر اعتماد داشت كه كودك و نوجوان را بدون نظارت در آن رها گذاشت؟!
گسترش فضای مجازی در حوزه خانواده و رابطه فرزندان و والدین تغییراتی به وجود آورده است كه همچون آن می توان به كاهش نقش خانواده بعنوان مرجع، كاهش ارتباط والدین با فرزند، شكاف نسلی به علت رشد تكنولوژی و از بین رفتن حریم بین فرزندان و والدین و ایستادن در برابر یكی از والدین یا هر دو اشاره نمود.
در بحث ازدواج ها هم مسائلی چون ناپایداری ازدواج، تغییر الگوی همسرگزینی، نداشتن مهارت هایی برای ازدواج، ناتوانی والدین برای آموزش به فرزندان، افزایش روابط دختر و پسر در زمان نامزدی بدون عقد، تمایل به دریافت مهریه های سنگین، بالا رفتن سن ازدواج و... به وجود آمده است.
در چنین فضای ملتهبی كه جامعه را فرا گرفته، راهكارهای كمی برای در امان ماندن خانواده ها و خصوصا نوجوانان و جوانان باقی می ماند و اگر به دنبال بهترین راهكار برای مقابله با فضای مجازی باشیم، شاید هیچگاه بدان دست نیابیم، اما آنچه كه می تواند به این ماجرا در خانواده ها كمك نماید و فرهنگ استفاده از آن نهادینه شود، آشنایی با مخاطرات و صدمه های آن در جمع خانواده و رسیدن به درك و اهمیت این مورد و تبیین و روشنگری اهداف برخی گروه ها و كانال های موجود و در دسترس می باشد.
ما هنوز فلسفه فضای مجازی را به شكل جدی درك نكرده و امكانات آن را به خوبی شناسایی نكرده ایم. فضای مجازی بیش از اینكه ضد جامعه باشد، چنانچه در جامعه فرهنگ سازی شود و سواد رسانه ای به شكل جدی و عمیق گسترش یابد، می تواند به یك اهرم مفید و توسعه محور تبدیل گردد.
راهكار حل چالش های فضای مجازی در دوره گذار، برخورد سلبی به معنای كنترل دقیق یا حذف كامل این فضا در شرایط كنونی نیست. باید جامعه را در این زمینه آموزش داد كه چگونه از این فضا استفاده نماید. افزایش سواد رسانه ای و آموزش آن به مردم به شكل جدی با استفاده از رسانه ملی، رسانه های خصوصی، سازمان های فرهنگی و همه آنان كه دغدغه حفظ جامعه از سقوط در تباهی را دارند، از مهمترین كارهایی است كه در این زمینه باید انجام گیرد.
2007
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب