17 شهریور؛ سالروز تولد ملاقلی پور
رسول به جستجوی چه آمد
ال مور: تهران- تیك تاك سهمگین مرگ نه شنیدنی و نه دیدنی ست، بلكه آمدنی است. همچون هجوم بهمن با سرعت نور از نوك قله! تجربه 23 سال كارگردانی رسول پیش از نگارش «عصر روز دهم» به یكباره ایستاد. وقتی قلب او ایستاد.
رسول ملاقلی پور حوالی همین امروز كمی پس از روزهای میانی ماه شهریور در شمالی ترین نقطه ایران؛ اردبیل به دنیا آمد. 51 سال بعد، وقتی در شمال كشور این دفعه در مازندارن به جست و جوی نگارش «عصر روز دهم» بود. قَلبش كه سالها برای ایران، دفاع مقدس و جبهه تپیده بود، ایستاد.
عصر روز دهم مانند اسمش به شب نرسید، به آخر نرسید، ناتمام ماند. تا بعدها مجتبی راعی كار ناتمام رسول را تمام كند. با این وجود ابتدای آن فیلم تا آخرش، یاد رسول بود تا جایی كه نگاه خسته دوربین به موتوسیكلتی دست دوم در شهر می رسید، باز چشم ها رسول را جستجو می كرد.
ملاقلی پورِ نوجوان عاشق عكاسی بود. در 20 سالگی بازیگری تئاتر را به خاطر تقویت فن بیان و از بین بردن لكنت زبان برگزید. اما رسول عاشق عكاسی بود. جنگ كه شد، جوان 25 ساله عشقِ عكاسی دوربین به دست گرفت و رفت جبهه.
حالا در قامت یك خبرنگار و عكاس در خرمشهر حضور داشت. از آخرین روزهای مقاومت در خرمشهر عكس و خبر تهیه كرد. با آخرین نفرات مجبور به عقب نشینی به شرق خرمشهر شد و همه اینها در حالی بود كه با دوربین سوپر 8 توانسته بود برای بار دوم فیلمبرداری را همزمان با عكاسی تجربه كند.
در بحبوحه جنگ وقتی تجربه زنده از مقاوت جوانان و دفاعِ مقدس آنها را دید، قلم برداشت. داستان نینوا را نوشت، كارگردانی كرد. در سال 64 با فیلم «بلمی به سمت ساحل» به شهرت نسبی رسید اما «پرواز در شب» برای او سیمرغ به ارمغان آورد و حالا در قامت یك فیلم ساز مطرح دفاع مقدس شناخته می شد.
رسول همچنان در خطِ دفاع مقدس فیلم ساخت، از «افق» و «مجنون» تا «خسوف» و «پناهنده»، از «نجات یافتگان» تا «سفر به چزابه» كه البته چزابه برای او شهرتی بسیار داشت، از توده مردم تا كوچه و بازار، همه دیگر رسول را به نام سفر به چزابه می شناسند.
كارگردان مطرح سینمای دفاع مقدس حالا در سال 77 دو فیلم كارگردانی می كند؛ اول «كمكم كن» را ساخت بعد «هیوا». هیوا بار دیگر او را در صدر آثار جشنواره فیلم فجر قرار داد و هفدهمین دوره جشنواره هم به نام رسول شد.
حالا در سال های پایانی چهل سالگی رسول با احتیاط بیشتری می نوشت، كارگردانی می كرد و می ساخت. «نسل سوخته»، «مزرعه پدری» و «قارچ سمی» سه فیلمی بود كه طی سال های 78 تا 82 مانند 11 اثر گذشته خود هم نوشت و هم ساخت.
اما در آستانه پنجاه سالگی ارادت رسول به حضرت زهرا (س) باید بالاخره در سینمای او هم ظهور می كرد. سه سال تمام نشست و نوشت تا شد «میم مثل مادر». در آستانه بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر بود كه به نشانه اعتراض فقط چند ماه به برگزاری جشنواره، فیلم خویش را اكران كرد تا در بخش رقابتی جشنواره نباشد.
«میم مثل مادر» را همه دیدند، شاهكاری دیگر از رسول ملاقلی پور. او انگار حالا دیگر دِینش را به سینما ادا كرده است. درباره امام حسین (ع) هم قبلاً ساخته بود، درباره جنگ، درباره نسل سوخته. حالا می خواست دوباره سراغ كربلا برود. وقتی روزهای پایانی سال برای تحقیق درباره عصر روز دهم عازم شمال كشور شده بود. دیگر هیچ وقت بازنگشت.
فراهنگ**9246**1055
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب