در قالب یك پژوهش بررسی شد
شپش سر و درمان های رایج آن، چگونه شپش منتقل می شود؟
ال مور: بهداشت عمومی یكی از مباحث مورد توجه در جوامع امروزی است. با وجود پیشرفت های چشم گیر در علم پزشكی، بیماری های انگلی از معضلات بهداشتی به شمار می روند.
به گزارش ال مور به نقل از ایسنا، شپش سر یك انگل خارجی و الزامی برای انسان بوده و متعلق به راسته Anoplura است كه از نظر میزبان، اختصاصی و تنها قادر به رشد و تكثیر بر روی بدن انسان بوده و تنها مدت كوتاهی قادر می باشد دور از بدن انسان زندگی كند.
آلودگی بشر به شپش سر سابقه ای چندین ساله دارد و در گذشته برای برطرف نمودن آلودگی، از روش های فیزیكی مثل شانه زدن، برداشتن حشره از لابلای موها یا تراشیدن مو استفاده می شد. پیش از پیدایش حشره كش ها نیز از موادی مانند چربی، گریس، نفت چراغ و سركه استفاده می شد و در چین نیز از بخش های خردشده گیاهی به نام پای پو استفاده می شد. سایر مواد گیاهی مورد استفاده مقابل شپش ها شامل حنای پرو، روغن خردل، روغن نارگیل، روتنون و روغن اكالیپتوس است.
به منظور بررسی درباره شپش سر و درمان های رایج این بیماری، تیم پژوهشگران متشكل از دكتر سامان احمد نصراللهی، دكتر بهناز دانشمند و دكتر نجوا كاشانی كه از اعضای مركز آموزش و پژوهش بیماری های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشكی تهران و یك شركت دانش بنیان هستند، پژوهشی را در ارتباط با این مساله انجام دادند.
این پژوهش، روش های درمان این بیماری را ارتقای بهداشت عمومی جامعه از یك سو و درمان موارد آلوده از طرف دیگر می داند و اعتقاد دارد كه این روش ها در كنترل بیماری، نقش اساسی دارند.
درباره انتقال این بیماری این گونه عنوان شده است كه «امكان انتقال این بیماری بوسیله تماس مستقیم با فرد بیمار و استفاده مشترك از كلاه، شانه سر، روسری، زیرپوش، حوله و حتی تلفن همراه وجود دارد؛ اما تماس سر با سر دارای آلودگی (آلوده به شپش) بعنوان رایج ترین روش انتقال این بیماری در نظر گرفته می شود.»
این پژوهش بر این نكته تاكید می كند كه «درمان های اخیر ضد شپش اغلب سمی بوده و منجر به كشته شدن شپش می شود. این داروها شپش كش بوده و بوسیله رگ های تنفسی وارد انگل شده و با مسیرهای فیزیولوژیك و متابولیك مبارزه می كند. برای مثال مالاتیون با مهار آنزیم استیل كولین استراز سبب مرگ شپش می شود.»
نتایج این پژوهش یكی از مهم ترین معایب استفاده از این داروها را ایجاد مقاومت در شپش می داند و می گوید: به سبب اثبات سمی بودن این مواد برای انسان، پزشكان و والدین تمایلی به استفاده از این دسته داروها ندارند. در مقالات پزشكی نیز وقوع تشنج در كودكانی كه از لیندان بهره برده اند، گزارش شده است.
در مورد شانه زدن به منظور كندن تخم شپش از موی سر نیز باید به این نكته اشاره نمود كه هم اكنون شانه های مختلفی با اشكال گوناگون در دو جنس فلزی و پلاستیكی در بازار ایران موجود است كه شانه های پلاستیكی یا به سبب فاصله زیاد بین دندانه ها یا یكنواخت بودنشان در درمان شپش كارآمد نیستند در صورتیكه از مزیت های شانه های فلزی می توان به چندبار مصرف بودن آنها اشاره نمود و تنها نكته در استفاده چندباره، قرار دادن شانه به مدت سه دقیقه در آب جوش است.
گرما نیز بعنوان چاره پاكسازی مو از شپش معرفی می شود كه البته به سبب فاصله گرفتن شپش از منبع گرما، موثر نیست.
این پژوهش در اختتام به این مساله نیز اشاره می كند كه شپش كش ها موجب از بین رفتن كامل تخم های شپش نمی شوند و برخی از تخم ها بعد از دوره نهفتگی بازشده و باردیگر سبب آلودگی فرد می شوند؛ بدین سبب حشره كشی كه بطور كامل روی تخم اثر داشته باشد، تابحال كشف نشده است، پس در این حالت می توان از شانه زدن به منظور كندن تخم شپش از موی سر بهره برد.
نتایج این پژوهش در دوره ۹، شماره سه نشریه "پوست و زیبایی" انتشار یافته است.
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران عزیز ال مور در مورد این پست